Czy zastanawiałeś się kiedyś nad tym, jak wygląda życie pisarza? Czy wiesz, że jest ono niekończącą się gonitwą za weną, próbą uchwycenia tego, czego tak rzeczywiście nie da się uchwycić? Czy wiesz, że genialna książka powstaje w znoju, w pocie czoła i naznaczona jest dosłownie krwią autora? Jeśli wydaje Ci się, że wystarczy usiąść przed komputerem i rozpocząć pisać, to jesteś w wielkim błędzie. Praca autorska to ciężka harówka, ma możliwość dosłownie ciężka od pracy w kopalni, bo nie niszczy ciała, ale maksymalnie używa umysł i w pewnych przypadkach nawet zderza go z ziemią.
Dosłownie prosta historia wymaga połączenia faktów, nadania jej tej spójności, opisania wiarygodnymi i naturalnymi dialogami, które nie będą gryzły się z charakterystyką bohaterów. Książkę piszę się etapami, najpierw projektujemy jej szkic, a do tego szkicu stosuje się taktykę płatka śniegu. Wszystkie książki warte przeczytania mniej lub bardziej, ale praktycznie w każdym momencie bazują na tej technice. Pisarz oczekuje na wenę, codziennie chwyta za pióro i zaczyna wzbogacać swoją historię. Raz muza jest dla niego łaskawa i daje mu potok myśli, które płyną niczym dzika rzeka i których w żaden sposób nie da się ujarzmić. Innym razem wena odchodzi, a pisarz zostaje z pustymi rękami. Ciekawe książki nie powstają ot tak sobie, one są skutkiem tych przypływów weny, a na oficjalnej premierze inni ludzie gratulują autorowi, wychwalają jego dzieło. On sam tylko wie, jaką drogę musiał przejść, ażeby spłodzić coś, czym teraz zachwyca się tak sporo osób. Drogę przez mękę, niemniej jednak do sukcesu.
Warto sprawdzić: książki warte przeczytania